1933 թվականին ավարտել է Մալթայի համալսարանը՝ ստանալով դեղագործության ոլորտում կրթություն։ 1937 թվականին դառնում է բժշկության դոկտոր։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ ծառայել է որպես Մալթայի թագավորական հրետանու գնդապետ վիրաբույժ, իսկ հետո՝ որպես ակնաբույժ՝ Մտարֆա քաղաքի զինվորական հոսպիտալում։ 1946 թվականին ավարտել է իր բժշկական կրթությունը՝ ստանալով Օքսֆորդի համալսարանի բժիշկ-ակնաբույժի դիպլոմ։ 1953 թվականին նրան շնորհվել է Լոնդոնի դեղագործների միության դոկտորի կոչում։
Մալթա վերադառնալուց հետո նա մի քանի տարի աշխատել է որպես ակնաբույժ երկրի տարբեր հիվանդանոցներում։ Միաժամանակ մի քանի տարվա ընթացքում ԱՀԿ-ի փորձագետ է եղել կոնյունկտիվիտի օջախներում աշխատանքի գծով։ Նա աշխատել է Թայվանում, Ինդոնեզիայում և Իրաքում։ 1954 թվականին հիմնադրել է երկրի բժշկական ասոցիացիան և հանդիսացել նրա բազմամյա նախագահը։ 1957 թվականից Մալթայի համալսարանի կլինիկական ակնաբուժության պրոֆեսոր է։
1960-ական թվականների սկզբից սկսել է ակտիվ քաղաքական գործունեություն ծավալել։
1961 թվականին՝ գործադիր կոմիտեի անդամ։
1962—1972 թվականներին՝ գլխավոր քարտուղար։
1972—1977 թվականներին՝ առաջին փոխնախագահ։
1977—1985 թվականներին՝ ազգայնական կուսակցության գործադիր կոմիտեի նախագահ։ 1978-1987 թվականներին միաժամանակ եղել է կուսակցության միջազգային գործերի պաշտոնական ներկայացուցիչը։
1966—1989 թվականներին՝ Ներկայացուցիչների պալատի անդամ, ակտիվորեն աշխատել է Եվրոպայի խորհրդի տարբեր հանձնաժողովներում։
1966—1971 թվականներին՝ զբաղվածության, աշխատանքի և սոցիալական ապահովության հարցերի նախարար։ Նա ՄԱԿ-ի ուշադրությունը հրավիրել է բնակչության ծերացման խնդրի վրա։
1987—1989 թվականներին՝ Մալթայի արտաքին գործերի նախարար։ Ակտիվորեն հանդես է եկել Կլիմայի փոփոխության հարցերով ՄԱԿ-ի կոնվենցիայի ընդունման օգտին։